„NIECODZIENNA CODZIENNOŚĆ”

Projekt „Niecodzienna rzeczywistość” skierowany był do wychowanek Placówki Opiekuńczo-Wychowawczej typu Interwencyjnego w Krakowie. Dziewczyny najczęściej znajdują się w sytuacjach kryzysowych, wiele z nich pochodzi z rodzin, gdzie prawidłowy rozwój utrudniony jest przez brak odpowiednich warunków lokalowych, alkohol, a nawet przemoc domową. Z tych powodów dziewczęta często nie realizują też obowiązku szkolnego, mają spore zaległości.

Czas pandemii COVID-19 wpłynął znacząco także na funkcjonowanie wychowanek. Brak możliwości opuszczenia Placówki, brak kontaktu z najbliższymi i przyjaciółmi – prowadziły do izolacji, która także jest patologią. Realizacja projektu pozwoliła uczestniczkom na „powrót do rzeczywistości”, odbudowanie tego, co zostało utracone. Różnorodność działań podyktowana była oczekiwaniami wychowanek, tym, że dotychczas nie miały możliwości tak szerokiego eksplorowania różnych miejsc w trakcie wakacji. Zrealizowane działania były zgodne z ich potrzebami, wywoływały uśmiech na twarzy, spoiły grupę, odbudowały utracone poczucie wartości i bezpieczeństwa.

Zgodnie z założeniami projektu zrealizowane zostały zajęcia rekreacyjno-sportowe, dziewczęta podczas wycieczek rowerowych zwiedziły Dworek Jana Matejki w Krzesławicach, Opactwo Cystersów w Mogile, zapoznały się z topografią okolicy, podróżując bursztynowym szlakiem rowerowym oraz nawiązały kontakt z naturą, podziwiając konie pasące się na pastwisku i łabędzie pływające po Zalewie Nowohuckim.

Pierwszym wyjściem zorganizowanym była wycieczka do parku trampolin GoJump przy ulicy Sikorki. Po otrzymaniu biletów i przebraniu się w sportową odzież (w tym odpowiednich skarpet) nadszedł czas korzystania z trampolin i innych atrakcji. Dziewczyny przechodziły tor przeszkód, grały w kosza na trampolinach oraz zjeżdżały ze zjeżdżalni. Wycieczka ta była świetną okazją do integracji grupy i aktywnego spędzenia popołudnia.

Kolejnym wyjściem była wycieczka do wrotkarni Przewrotki, znajdującej się przy ulicy Centralnej. Najpierw wypożyczyliśmy sprzęt (wrotki, ochraniacze, kaski) i odbyliśmy zajęcia instruktażowe z trenerem. Podczas wspólnej swobodnej jazdy dziewczęta przełamywały swój strach, nabierając coraz większej śmiałości w jeździe. Wyjście zakończyło się lodami w pobliskiej lodziarni oraz spacerem. Ze względu na zniżkę, którą otrzymałam podczas zakupu biletów, wyjście to zostało powtórzone.

Dziewczęta miały także okazję do obcowania z kulturą. Dwa sobotnie popołudnia zostały zagospodarowane na wyjście do kina, po uprzednim wspólnym wyborze repertuaru. Zorganizowałam również wycieczkę komunikacją miejską do Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, które mieści się przy ulicy Lipowej 4. Dziewczyny podziwiały wystawy stałe oraz czasowe, takie jak „Dialog z przestrzenią”,czy„Druga wojna światowa – dramat, symbol, trauma”. Wychowanki zgodnie stwierdziły, że najbardziej urzekła je stała kolekcja MOCAK-u i Pojęciokształty Stanisława Dróżdża, przedstawiciela polskiej sztuki konceptualnej, wybitnego polskiego poety konkretnego.

Rozpoczęcie roku szkolnego nie wiązało się jedynie z powrotem do szkoły, ale i kolejnymi przedsięwzięciami, które realizowałam wraz z dziewczętami w ramach projektu. Mimo obowiązków związanych z podjęciem nauki w nowych szkołach przez wychowanki wygospodarowałyśmy wolne popołudnie na wizytę w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie, które mieści się przy Rynku Głównym 25. Zapoznałyśmy się z popularną wystawą „Rośliny i zwierzęta. Atlasy historii naturalnej w epoce Linneusza”, która tak spodobała się dziewczynom, iż kupiły za swoje kieszonkowe pamiątkowe plakaty. Wycieczki te stanowiły także okazję do aktywnego eksplorowania miasta, spacerów po nowoczesnym Zabłociu czy turystycznym Rynku. Każda nasza wyprawa wieńczyła się wizytą w kawiarni na lodach lub zakupieniem prowiantu, np. pizzy, co dodatkowo zwiększało ich atrakcyjność.

Także zaplanowane warsztaty udało się zrealizować zgodnie z założeniami. Podczas zajęć dziewczęta miały okazję do pobudzenia swojej kreatywności, a także autokreacji poprzez tworzenie własnej biżuterii i akcesoriów, które… noszą do dziś!

Niestety, po okresie letnim pandemia COVID-19 ponownie dała o sobie znać, uderzając ze zdwojoną siłą. Wzrost zachorowań, powrót obostrzeń i restrykcji, kwarantanny, a ostatecznie nauczania zdalnego spowodowały, iż zrealizowanie ostatniego przedsięwzięcia, które planowałam w ramach projektu, stało się niebezpieczne, a tym samym niemożliwe. Planowane wyjście do teatru nie odbyło się.

Warsztaty ewaluujące pozwoliły na podsumowanie tych wszystkich pięknych działań, które miały miejsce. By mieć co wspominać, stworzyłam z dziewczętami pamiątkową tablicę, na której znalazły się bilety wstępu, ulotki, zdjęcia z wyjść i inne bibeloty przypominające o projekcie.

Sądzę, iż zrealizowane działania wzmocniły więzi pomiędzy wychowankami, spoiły na nowo grupę oraz umożliwiły aktywne i wartościowe spędzenie wakacji, a także kontakt z instytucjami kultury i powrót docodzienności po okresie izolacji. Ubolewam, że nie byłam w stanie zrealizować wszystkich zaplanowanych przedsięwzięć, mam jednak świadomość, iż sytuacja ta nie była zależna ode mnie, ale spowodowana siłą wyższą. Gdybym miała taką możliwość, z całą pewnością podjęłabym się realizacji projektu ponownie!

Iwona Kubisztal